Anna, Saint Ange adındaki kapanmak üzere olan yetimhaneyi temizlemek üzere tutulmuştur. Judith ise hatıraları ile bu yetimhanede yalnız bırakılan tek çocuktur. Çok yalınızdır... Yavaş yavaş, Anna ayak sesleri, gülmeler ve sesler duymaya başlar... Bu binanın içinde bir yerlerde Judith dışında çocukların oluğuna inanmaya başlar... Saint Ange ne bir korku ne de bir gerilim filmidir... Hepsinden öte bu film bir psikolojik dramdır...
Saint Ange aslında bir gizemdir. 1940’ların ve 50’lerin Fransız sinemasının unutulmuş güzel ve şiirsel örneklerinden: Les Disparus de Saint Agil (Boys’ School), Sortilèges (The Bellman), Marianne de Ma Jeunesse (Marianne of My Youth), Les Diaboliques (Diabolique ) gibi filmlere örnektir...
Christophe Gans filmle ilgili olarak şunları söylüyor: “Pascal Laugier gecenin lirizmini prestijli bir sinema eserinde sürprizlerle beyaz perdeye taşıyor...Ben onun kısa filmi “4ème Sous-Sol”ü seyredecek kadar şanslıydım. Onun atmosfer yaratmadaki başarısını, paradokslar içinde yarattığı halüsinasyonları ortaya koymasını her çekiminde yeniden yaşama şansım oldum...
“Pascal Laugier yalnız değildi... Sonu gelmez acıları güç algılanan gerçeklere dönüştürmekte usta başkaları da vardı... Son zamanlarda, M. Night Shyamalan’ın The Sixth Sense, Alejandro Amenabar’ın The Others ve Hideo Nakata’nın Ring filmleri kapının açık olduğunu ispat etti.
KesinLikLe çok BaşarıLı bir fiLm..;)
tavsiye ediLir..!!
